Μπορεί οι βασιλιάδες και οι ημίθεοι να μας τελείωσαν και δύσκολα να μπορούμε να βρούμε ταυτίσεις με τραγικούς ήρωες και αρχαία δράματα υπάρχει όμως ένας μισομυθολογικος ήρωας που συμπυκνώνει στη ζωή του τα αδιέξοδα της τεχνολογικής προόδου της εποχής μας με τρόπο που σοκάρει ως προς την επικαιρότητα της η βαθύτερη ψυχολογική του τοποθέτηση: ο Δαίδαλος!
Πρόσωπο αμφιλεγόμενο με πολυτάραχη ζωή ο Δαίδαλος τραμπαλίζεται μεταξύ δημιουργικότητας και καταστροφής.
Εφευρετικός εραστής της γνώσης και πρωτοπόρος δαμαστής της τεχνολογίας ο Δαίδαλος μας εμφανίζεται ως το αρχέτυπο του τεχνοκράτη που θέτει τις ικανότητες του στην επιδίωξη τεχνολογικών επιτευγμάτων που όμως σαν κατάρα φέρνουν μέσα τους και το σπέρμα της καταστροφής.
Παρόλα αυτά σε όλη τη διαδρομή του ο Δαίδαλος ποτέ δεν διστάζει μπρος την πρόκληση της δημιουργίας αδιαφορώντας προκλητικά για ηθικά διλήμματα και προσεγγίζοντας κάθε στόχο σαν μεθυσμένος από την ηδονή της προσωπικής του επιτυχίας ως επιβεβαίωση της παντοδυναμίας του.
Από το φθονερό σπρώξιμο του ανιψιού του από τον βράχο της Ακρόπολης για να μην ξεπεράσει τη δόξα του και την φυγή του στη Κρήτη, μέχρι την
Ας υποθέσουμε ότι η ψυχή είναι ένα όργανο.
