Αν μπορούσαν οι εκλογικεύσεις των πολιτικών να δώσουν απάντηση στην ψυχοπαθολογία της καραντίνας δεν θα χρειάζονταν οι ειδικοί ψυχικής υγείας.
Σίγουρα τα εκλογικευτικά σχήματα("η Καραντίνα είναι απαραίτητη", "ο ιος είναι επικίνδυνος", "υπομονή μέχρι το εμβόλιο"κλπ) μπορούν να συνδράμουν παρηγορητικά στην ανακούφιση των αρνητικών συναισθημάτων όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν τη λύση για την ψυχολογική πίεση που δεχόμαστε.
Γιατί η καραντίνα ως μια κατάσταση απώλειας (ελευθερίας, εργασίας, προσωπικών σχέσεων) πυροδοτεί μια διεργασία πένθους που οδηγεί στην διαμόρφωση μιας καταθλιπτικής θέσης που σίγουρα συνιστά το μέγιστο ψυχικό κόστος που πληρώνουμε για αυτή.
Η διαδρομή του πένθους είναι γνωστή Άρνηση, Θυμός, Διαπραγμάτευση, Κατάθλιψη, Συμβιβασμός.
Όμως προσοχή η Καραντίνα ενώ διαμορφώνει δυναμικά απώλειας και Πένθους δεν είναι