"Ιησούς στην έρημο" του Ιβάν Κραμσκόι

Η κορυφαία στιγμή του Χριστού!

Πότε είναι μόνος ο Χριστός; Στην έρημο; Στο σταυρό του μαρτυρίου; Ενδίδοντας στους πειρασμούς; Αρνούμενος τελικά να ενδώσει;

Μόνος ή σε κοινωνία με τους ανθρώπους;

Επιθυμία

Η επιθυμία είναι το ιερο δισκοπότηρο της ψυχολογίας.

Η επιθυμία μετουσιώνει την οδύνη του βιώματος σε ενεργητική λύτρωση.

Είναι το ελαστικό πλοκάμι που εξακοντίζεται από το σώμα της υπαρξης για να εξιχνιάσει αχαρτογράφητα βάθη.
Είτε χτυπώντας τις θύρες του παραδείσου είτε καταβυθιζόμενη στους δαιδάλους της κόλασης η επιθυμία απειροελάχιστη κουκκίδα στον ωκεανό των στιγμών τρεμοσβήνει από αμφίβολιες κι ελπίδες.

Η επιθυμία είναι το σπαρτάρισμα της ηδονής και η οξύαιχμη λάμα του καθήκοντος.

Χαιρεται να ματώνει εκεί που από έρωτα ποθεί.
Επιθυμία ρευμα κεραυνοβόλο σε ένα σώμα φρανκεστάιν που αποκαλούμε ψυχή.

Σύντροφος φλογερή σε ένα ταξίδι στους πόλους.

Επιθυμία  

Ζωή.

-Νικολόπουλος Βασίλης

Καραντίνα και ψευτο-Καταθλιπτική θέση

 

Αν μπορούσαν οι εκλογικεύσεις των πολιτικών να δώσουν απάντηση στην ψυχοπαθολογία της καραντίνας δεν θα χρειάζονταν οι ειδικοί ψυχικής υγείας.
Σίγουρα τα εκλογικευτικά σχήματα("η Καραντίνα είναι απαραίτητη", "ο ιος είναι επικίνδυνος", "υπομονή μέχρι το εμβόλιο"κλπ) μπορούν να συνδράμουν παρηγορητικά στην ανακούφιση των αρνητικών συναισθημάτων όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν τη λύση για την ψυχολογική πίεση που δεχόμαστε.
Γιατί η καραντίνα ως μια κατάσταση απώλειας (ελευθερίας, εργασίας, προσωπικών σχέσεων) πυροδοτεί μια διεργασία πένθους που οδηγεί στην διαμόρφωση μιας καταθλιπτικής θέσης που σίγουρα συνιστά το μέγιστο ψυχικό κόστος που πληρώνουμε για αυτή.
Η διαδρομή του πένθους είναι γνωστή Άρνηση, Θυμός, Διαπραγμάτευση, Κατάθλιψη, Συμβιβασμός.
Όμως προσοχή η Καραντίνα ενώ διαμορφώνει δυναμικά απώλειας και Πένθους δεν είναι

Σπάρτακος

Σε όλη μου τη ζωή το πραγματικό διακύβευμα ήταν η ελευθερία

Δεν εγκλωβίστηκα σε ρόλους και ιδιότητες δεν πάλεψα για την εξουσία ουτε ζήλεψα την ευθεία γραμμή

Δεν υπηρέτησα καμιά Μούσα δεν προσκύνησα κανένα επιστημονικό βωμό

Και βέβαια έβγαλα την χαμαιλεόντεια γλώσσα μου για να βεβηλώσω την εξουσία

Γκρέμισα αγάλματα για να απελευθερώσω τα όνειρα απο προγονικές σκιές

Εσκισα την Παραδοση και την ξαναφόρεσα στολή παραλλαγης

Λυτρώθηκα την ίδια στιγμή που πάλευα με τα δεσμά μου

Τωρα σταυρωμένος μπρος τη Ρωμη περιμένω το ντόμινο

Ηδη χιλιάδες σταυροί ξεκίνησαν απο την Καπουα

Ακούω τον παταγο της πτώσης κι αδημονώ για την ύστατη πράξη της απελευθέρωσης

Το γκρέμισμα της αυτοκρατορικής πυλης

Την ανασταση και το Ζωντάνεμα των Νεκρών!- Νικολόπουλος Βασίλης

Ο Δεινόσαυρος

Είμαι ένας δεινόσαυρος
Προιστορικός
Καταδικασμένος στην πληθωρική
αγαρμποσύνη μου
με πιρουέτες αυτοκαταστροφικές
κοροϊδεύω το χρόνο
Παράδειγμα:
Λατρεύω τα λουλούδια
Απεχθάνομαι την τεχνολογία

Κι "αυτός"
ο ροπαλοφόρος Νεατερνταλ
μικροσκοπικός
αλλά μονίμως θυμωμένος
ύποπτος μου φαίνεται...

Άραγε θα επιβιώσω;

-ΝΒ

Megxit: Παρέμβαση του Κώστα Βάρναλη

Καθώς το βασιλικό δράμα της "ηρωικής εξόδου" των Μεγκαν -Χαρι στο ¨στιβο της βιοπάλης¨ κορυφώνεται -άτιμη κοινωνία άλλους τους ¨ανεβάζεις¨ κι άλλους του ¨κατεβαζεις" στα Τάρταρα-κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ αλλά και όλων των λαών του κόσμου(που οι καημένοι δεν έχουν βασιλιάδες) ας ξαναθυμηθούμε το χειμαρρώδη ποιητικό λόγο του Κώστα Βάρναλη καθώς περιγράφει τον διακαή πόθο του ελληνικού λαού  να είχε(ή να μην είχε;;;;;) έναν....ΒΑΣΊΛΙΑ!!!!!

Είχα γυναίκα, είχα και ζα,είχα μια Βάσω με βυζά,μα προκοπή δεν είχα.Σε ποιό χαρέμι να παχαίνειστα μαξιλάρια ξαπλωμένημασώντας τη μαστίχα. Μ’ αν κυλίσει μια ο τροχόςκαι στην Πόλη μπούμε,σκλάβες χανουμόπουλαπὄχει να τραβούμε. Άι! με το γύφτικο ζουρνά,με νταγερέ, που κουδουνά,σύρε σκοπόν αντάμικο.Εστράβωσα τη φέσα μου,έρωτας που ’ναι μέσα μουγια να χορέψω τσάμικο. Κάνε θάμα, πλόσκα μου,ξύλο τσιμισίρι,γίνε βρύση γάργαρημε χιλιάδες πείροι. Να ’στε γεροί, να ’στε καλάμε τα τσαπράζια τα πολλάκαι τα μεγάλα ονόματα,κοτζαμπάσηδες όλοι πρώτηςκαι με τους διάκους ο δεσπότης— τζιλβέδες και καμώματα! Χίλια χέρια κι άρματανα ’χα να σας φράξω,να ’χα και δυο κέρατατον οχτρό να σκιάξω! Για να βαστάξει, όσο μπορεί,το μακελειό, να ’στε γεροί,της Πένας αντρειωμένοι!Κανοναρχάτε τ’ όνομά μας,σύντας η Δόξα μελετά μαςτα σκελετά γερμένη. Να ’χαμ’ ένα βασιλιά,για να μας θαμπώνει,με λειρί στο κούτελο,με φωνή τρομπόνι! Σου φτάνουν σένα τα χωριάτης Ρούμελης και του Μοριάκαι να ’ν’ πολλά σου τα έτη!Μα η Έγριπο με το μπουγάζι,που πλήθιο ψάρι κατεβάζει,δικό μου βιλαέτι! Έχω τρύπα στο βρακί,λίγδα στην καπότα μου,έχω ψείρα σαν κουκίκαι βρομούν τα χνότα μου. Έχω νοήματα σοφά!Σ’ αγιονορίτικο σοφάστα λάδια και στα πάχηκολύμπησα, μα πάντα μένειάδεια η κοιλιά και τουρλωμένη— ανεμογκάστρι θα ’χει! Τί λαμπρός που ’ν’ ο καιρός,πόσο εγώ ’μαι ωραίος!Έφαγα έναν πόντικα,δόξα να ’χει ο θέος! Η σάρκα και τα κόκαλα,λάσπη πολλή και φρόκαλα,Πατρίδα μου, χαλάλι σου!Σαν είν’ οι αφέντες σου δικοί,θα ’ναι κι η ζήση σου γλυκήκι ανέγνιο τα κεφάλι σου! Το χαράτσι, τα παιδιά,μοναχός να κρίνεις,άλλο να σ’ τα παίρνουνεκι άλλο ναν τα δίνεις. Όλα εδώ χάμου ψεύτικα.Δε σ’ έζησα, ονειρεύτηκα,μαύρη ζωή, όλη πίκρα.Μα θα χαρώ σε, Λευτεριά,αιώνια Αλήθεια κι Ομορφιά,σαν θα περάσω Αντίκρα. Να ’χαμ’ ένα βασιλιά,δράκο με χοντρόλαιμο,σέρτικο κι αράθυμο,για να κάνει πόλεμο! Άμποτε λίγο να δυνόμουνγια μια στιγμή να τρελαινόμουν,ο σαλεμένος νουςκαι τα κλεισμένα τσίνορανα μην ξαμώνουν σύνορακαι χώριους ουρανούς! Να ιδώ τον κόσμο ανάποδατον αδερφό μου ξένοκαι τον οχτρόν αδέρφι μουαδικοσκοτωμένο.(Κώστας Βαρναλης "Ο Τρελός") itaksi.blogspot.com