Night boat to Cairo... Ας θρηνήσουμε για την god saved queen of British empire!

 

Beautiful.. Beautiful... Beautiful...

 

Χριστόφορος Κολόμβος

Πάσχω από καλπάζουσα γήρανση κροτάφων

Σαν μαύρες τρίχες με εγκαταλείπουν τα ονειρά μου

κι αντικαθίστανται 

από ξέξασπρες σκληρές πραγματικότητες

Κάθε πρωί οι αντανακλάσεις του μέλλοντος 

μου γνέφουν αμήχανα

έτσι που προσπαθούν να χαμογελάσουν 

σε έναν άγνωστο

Ψεύτικες χάντρες και φθηνοί καθρέπτες 

αιχμαλώτισαν την νιότη μου

και τώρα σκλάβος των κονκισταδορ 

καλλιεργώ μέχρι θανάτου 

την κανονικότητα

σε μια έρημη ενδοχώρα

Δραπέτης του ονείρου

πίστεψα στον γύρο της γης

που σαν σάβανο με έδεσε 

στο κατάρτι του πολιτισμού

κι αναρρωτιέμαι 

αναπάντεχα 

καραβοτσακισμένος

Ποια η μοιραία κατάληξη του άγριου;

Να εξημερωθεί!

Ευτυχώς μέσα σε ένα όνειρο...-ΝΒ

Προμηθέας

Μπλεγμένος στα γρανάζια
της κοινωνικής μηχανής
Καυκάσιος Προμηθέας
προσφέρω το συκώτι μου
στους θεούς


Το όρνιο θα κρώξει
πάλι στις οκτώ
το κύκλο του μόχθου
να γυρίσει


Μαύρο πηχτό
το άλλοτε φρέσκο αίμα μου
θα κυλήσει
στους πρόποδες
του Κόσμου


Αργόσυρτη λάβα
σκοτεινή
μέσα μου σιγοκαίει....


Ιδού ο πονηρός πως μεταφέρω την φωτιά! - Νικολόπουλος Βασίλης

Φρειδερίκος Νίτσε

Ανήκω στη σφαίρα του μεσημεριάτικου ήλιου

Ανοίγω την πόρτα 

σας χαμογελώ 

Απλώνετε τα χέρια 

με αγκαλιαζετε

Μα αδειανό πουκάμισο κι εγω 

Μια "Ελένη" 

Ξεγλιστράω από την στιβαρή πραγματικότητα 

Το απατηλό χέρι της ύλης 

Τα βέλη της τιμωρίας που Μενέλαοι κι  Αγαμέμνονες 

τα τραχειά πρόσωπα της εξουσίας 

εξακοντίζουν χειρονομώντας 

άπειροελάχιστοι κόκκοι σκόνης 

μπρος στην απεραντοσύνη 

των αιθέρων μου 

Λάμψε Ήλιε μου 

καταγέλαστοι οι ηγεμόνες 

μπρος την αθανασία της Υπαρξης 

Το μεσημέρι 

- Νικολόπουλος Βασίλης Θ.

ΥΓ. Τελειώνοντας το ποίημα αναρωτήθηκα γιατί σε ενα νιτσεικής πνοής ποίημα να παρεισφρήσουν σεφερικά στοιχεία....Ψανχοντάς το έπεσα πάνω στην εμβριθέστατη μελέτη του  φιλόλογου-συγγραφέα Δ. Βλάχου "Συναντήσεις/ Σεφέρης – Νίτσε – Χάιντεγκερ".

Κοίτα να δεις πως η μη συνειδητή γραφή επιβεβαιώνει την επιστήμη!

Σήκω!

(εμβατήριο-νανούρισμα-θρήνος)

Οσο διαρκεί η αστραπή διαρκεί κι ο πόνος 

Μην φοβάσαι

Σαν καταιγίδα θα ξεσπάσει η χαρά και θα γκρεμίσει

τον ήλιο στις παλάμες σου

Φωτεινό όνειρο η ζωή το πρωί θα κλάψεις

που το ξέχασες

Παραπονεμένο παιδί σε ύπνο ατάραχο συχάζεις

Σήκω!

Αχτίδες χαράζουν στο μετωπό σου φιλί. - ΝΒ

'Ομηρος

Με δυναστεύει η μοίρα ενός Αχιλλέα του πνεύματος.
Περιπλανιέμαι κατηφής σε μια εποχή επιχειρηματιών
Όχι ηρώων πολεμιστών!
Κάθε βράδυ με συντροφεύει ο Αχιλλέας
Εκείνος σχεδιάζει τις μάχες της επόμενης μέρας που δεν θα δώσει ποτέ
κι εγώ τα ποιήματα που θα υμνήσουν την υποτιθέμενη δόξα του
Το πρωί ξυπνάμε κατάκοποι.
Είμαστε κι οι δυο υπάλληλοι γραφείου
Απαλλοτριώνουμε το χρόνο μας στην υπηρεσία 

χρηματοοικονομικού οίκου παγκόσμιας εμβέλειας

το ωράριο είναι το τυπικό
η εργασία μονότονη
οπότε άρον άρον
και σαν υπνωτισμένοι
ξεμπερδεύουμε με το παρόν
για να επιστρέψουμε ετοιμοπόλεμοι
στην εποχή μας
"Μηνιν αοιδε θεα Πηληιαδεω...."

Επάνω τους Αχιλλέα! -Νικολόπουλος Βασίλης

"Δρόμοι Παλιοί"... Κορυφαία στιγμή μελοποίησης του Μίκη!

 

Μια επιτυχής μελοποίηση είναι όπως μια επιτυχής ανάγνωση. 

Το στριφνό σύνθετο  περιορισμένο συμπυκνωμένο του ποιήματος να ανοίξει και να μας δοθεί το ποιητικό σύμπαν σε ολη του την έκταση και το βάθος. 

Άλλωστε η μουσική στην ποίηση αυτό επιτυγχάνει να ενεργοποιήσει την ευαισθησία να διεγείρει το συναίσθημα έτσι ώστε να προσληφθεί μαζικά το για πολλούς δύσκολο ποιητικό νόημα.  

Στο "Δρόμοι Παλιοί" ο Μικης καταφέρνει να ξεκλειδώσει την ερμητικότητα του ποιητικού νοήματος έτσι που κάθε συλλαβή γίνεται τόπος,κάθε λέξη γίνεται χώρα, κάθε φράση γίνεται πλανήτης μέχρι που ανοίγει σε όλη την έναστρη λάμψη του την απλωμένη στον άπειρο κι αναρχοτελή χωροχρόνο το ποιητικό σύμπαν βαθύ μαγευτικό χαοτικό αβυσσαλέο κι έκθαμβοι δονούμαστε απο την  δύναμη ενος φυσικού φαινομένου ....

Ευτυχείτε Ποιητες και μοιραστείτε  τις δάφνες σας με τον Μίκη στην κορυφαία  στιγμή του!- Νικολόπουλος Βασίλης Θ. 

Αιώνια Ομορφιά

Η ομορφιά συρρικνώθηκε κι έγινε ασχήμια 

Κύλησε σαν πονεμένο δάκρυ 

στο σκαμμένο πρόσωπο 

του χρόνου

Εγώ έσκυψα και τη φίλησα

Άνοιξε τα χέρια της 

και με αγκάλιασε

Δεν θα σε αφήσω μου είπε 

Ποτέ! -NB

Έφηβοι

Έφηβοι ζήσαμε για χρόνια κλεισμένοι 

σε γηρασμένα σώματα 

Δέντρα απότιστα χάσαμε ένα - ένα όλα μας τα φύλλα 

μέχρι και το φύλλο συκής 

Ξεδιάντροποι πια και τελείως απογυμνωμένοι 

περιφέραμε την ασχήμια του χρόνου 

στα σαλόνια πλαστικών χειρουργών 

εξηγώντας αμήχανα 

την δυσάρεστη θέση μιας εφηβείας χαμένης

που μας ταλαιπώρησε 

με αγνώστου αιτιολογίας εμπύρετες προσδοκίες

κι ασίγαστες καταρροές αναιμικών ονείρων

εισπράτωντας ειρωνικά χαμόγελα, 

ψιθύρους ασαφών ερμηνειών, 

εύκολες διαβεβαιώσεις μιας Άνοιξης που όπου ναναι έρχεται 

μα προπαντός πισώπλατες μαχαιριές κατανόησης 

απολύτως υπολογισμένα δηλαδή δολοφονικά χτυπήματα ίασης

από επιστήμονες κατά τα άλλα περιωπής... 

Δεν είμαστε αφελείς! 

Αν δεν μας βοηθήσει η επιστήμη θα στραφούμε στην πίστη! - Νικολοπουλος Βασίλης Θ. 

Λόγος "Πορνό"

Πάλι χθες "τέλειωσες" πάνω μου....

Κρυμμένος πίσω από τον "θάμνο" του πληκτρολογίου σου έστησες ενέδρα στην αθωότητά μου....

Μία στιγμή χαράς, μια έκφραση λύπης, μια εικόνα συντροφικότητας, μια άποψη στοιχειοθετημένη, μια γνώμη διαφορετική "διέγειρε" πάλι την ταπεινότητα των ενστίκτων σου... 

Και εκτόξευσες.... 

Την χολή σου, πικρή, μαύρη, χυδαία "εκσπερμάτιση" για να βρωμίσεις την λάμψη μου... 

Σκοτεινός ηδονοθήρας της προσβολής και της ύβρης "φτιάχτηκες" πάλι από το τσαλάκωμα της ύπαρξής μου.... 

Εκεί στα σκοτεινά της κοινωνικής δικτύωσης παραμονεύεις σαν "μαύρη τρύπα" καταστροφής και ισοπέδωσης.... 

Δημιουργία σου η κατεδάφιση και τόνοι τα "μπάζα" των χαλασμάτων σου σωρευονται σε ιστοσελίδες και  δίκτυα..... 

Μια "σκόνη" διαχέεται πια στην επικοινωνία μας είναι η παρεμβολή της ρύπανσης σου.... 

Θόλωσε το γυαλί και η σκέψη μας από τους "λεκέδες" που αφήνεις πίσω σου..... 

Πολλοί φύγανε...

Ντροπιασμένοι.... 

Τόσο ευαίσθητοι για να αναμετρηθούν με την χυδαιότητά σου.... 

Άλλοι.... - Νικολόπουλος Βασίλης Θ. 

ΥΓ:"Τον κράξανε στο TWITTER" βόμβα ρυπαρότητας σε δημοσιογραφικό αμπαλάζ. 

Μην ανοίγετε ποτέ κίνδυνος αναπαραγωγής της ύβρης ως (και εις βάρος της) είδησης. 

The Dead south- Πάντα ....good company!

 

Iz- Ω ναι....Over the rainbow blue birds fly!

 

Ολιγανθής

Εχω ένα μικρό ταλέντο

Δεν είμαι σαν τα εδώδιμα φυτά

που έχουν όλη την πλάση δική τους.

Δεν είμαι η ρυζιά, η σιταριά, η καλαμποκιά

που ριζώνει σ 'ολα τα μήκη και τα πλάτη

στα πεδινα και 

τα ορεινά

χορταίνοντας με ιδέες κι αισθήματα

την πείνα του Kόσμου.

Εγώ ριζώνω μόνο στον βράχο.

Σκληρά κι αδιάφορα 

με πατάνε οι περαστικοί

και σπάνια ανθίζω.

Μια μοίρα δαρβινική με κατατρέχει

να ζω περιορισμένα σε μια 

άχαρη ξερολιθιά

κι αλίμονο

να αλέθω την πέτρα

να καταπίνω την πίκρα και την αλμύρα

να στραγγιζω το δάκρυ

είναι όλη η ζωή μου.

Εσυ με ρωτας:

Γιατί δεν απλώνεσαι στον κόσμο;

Κι εγώ σου απαντώ:

Θέλεις να μαραθώ;-Nικολόπουλος Bασίλης

Η έρημος και το φυτίλι

Έρημος είναι 

η απουσία αντικατοπτρισμών 

Όταν ο ήλιος γέρνει από το ζενίθ 

και παίρνει πια 

την κατηφόρα της σκιάς 

σπάει σαν φούσκα 

η λαμπερή ψευδαίσθηση του κόσμου 

πολύχρωμη 

πολύβουη απάτη 

διαθλάσεων 

Είναι μια τραγική στιγμή 

οταν η έρημος σου αποκαλύπτεται 

"Η αγάπη για την ζωή με έφτασε ως εδώ" 

είπε το μισόσβησμενο φυτίλι 

Αχόρταγα 

με μια μανιασμένη ρουφηξιά 

στράγγιξα το λαδάκι του Κόσμου μα 

δεν μετανιώνω 

που έτσι γρήγορα ξεμπέρδεψα 

με τη λάμψη μου 

"Αγάπησα το φως 

μα και το σκοτάδι δεν το φοβάμαι"-Νικολόπουλος Βασίλης