ΔΑΙΔΑΛΟΣ(2)

Μπορεί οι βασιλιάδες και οι ημίθεοι να μας τελείωσαν και δύσκολα να μπορούμε να βρούμε ταυτίσεις με τραγικούς ήρωες και αρχαία δράματα υπάρχει όμως ένας μισομυθολογικος ήρωας που συμπυκνώνει στη ζωή του τα αδιέξοδα  της τεχνολογικής προόδου της  εποχής μας με τρόπο που σοκάρει ως προς την επικαιρότητα της η βαθύτερη ψυχολογική του τοποθέτηση: ο Δαίδαλος!
Πρόσωπο αμφιλεγόμενο με πολυτάραχη ζωή ο Δαίδαλος τραμπαλίζεται μεταξύ δημιουργικότητας και καταστροφής.
Εφευρετικός εραστής της γνώσης και πρωτοπόρος δαμαστής της τεχνολογίας ο Δαίδαλος μας εμφανίζεται ως το αρχέτυπο του τεχνοκράτη που θέτει τις ικανότητες του στην επιδίωξη τεχνολογικών επιτευγμάτων που όμως σαν κατάρα φέρνουν μέσα τους και το σπέρμα της καταστροφής.
Παρόλα αυτά σε όλη τη διαδρομή του ο Δαίδαλος ποτέ δεν διστάζει μπρος την πρόκληση της δημιουργίας αδιαφορώντας προκλητικά για ηθικά διλήμματα και προσεγγίζοντας κάθε στόχο  σαν  μεθυσμένος  από την ηδονή της προσωπικής του επιτυχίας ως επιβεβαίωση της παντοδυναμίας του.
Από το φθονερό σπρώξιμο του ανιψιού του από τον βράχο της Ακρόπολης για να μην ξεπεράσει τη δόξα του και την φυγή του στη Κρήτη, μέχρι την
κατασκευή του μηχανικού ταύρου για την ένωση του Δια με την Πασιφάη και την γέννηση του τέρατος Μινώταυρου και στην συνέχεια την κατασκευή του αξιοθαύμαστου Λαβυρίνθου, που καταβροχθίζει όμως τους νέους, ως την δραπέτευση και του ίδιου με ταξίδι ιπτάμενο και θυσία την ζωή του γιου του Ικαρου, ο Δαίδαλος ανοίγει κάθε φορά ένα καινούργιο κύκλο δημιουργίας σαν να θέλει να ξορκίσει τις ενοχές από την προηγουμένη καταστροφή.
Δημιουργία καταστροφή ενοχή, δημιουργία καταστροφή ενοχή και ο Δαίδαλος πολυπράγμων   σε μια άσκηση ποδηλάτου γυρίζει τη ρόδα της πολυτάραχης ζωής του που τον επιστρέφει διαρκώς στο ίδιο σημείο:τη λύση που τελικά είναι ένα καινούργιο πρόβλημα.
Μόνη παρηγοριά η στιγμιαία μέθη της επίτευξης που ναρκώνει την οδύνη των ενοχών καθώς τα πτώματα των θυσιών σωριάζονται γύρω του.
Σαν ένας αρχαίος Γκόρντον Γκέκο ο Δαίδαλος χτίζει την αξιοθαύμαστη καριέρα του ως αιώνιος εκπρόσωπος της τεχνοκρατίας πάνω σε βωμούς θυσιών,
Παιδιά, νέοι, αντίπαλοι σπρώχνονται στον Καιάδα των φιλοδοξιών του πάντα με την γοητευτική αθωότητα μιας καλής πρόθεσης που έρχεται να καθυσηχάσει μια προηγούμενη ενοχή.
Ωραία πήρε κοντά του τον ανιψιό του ως μαθητή που να ήξερε οτι θα ξεπεράσει το δάσκαλο!
Δέχτηκε να φτιάξει τον μηχανικό ταύρο για να ευχαριστηθεί μια γυναίκα τον έρωτα της με ένα θεό που να ξερε πως θα γεννηθεί ο Μινώταυρος!
Έφτιαξε το λαβύρινθο τέλειο για να φυλακίσει τον Μινώταυρο πως να γνωρίζει οτι θα γίνει η τέλεια φυλακή για τον ίδιο και τον γιο του!΄
Δραπέτευσε τελικά πετώντας πως να γνωρίζει οτι θα οδηγούσε  στο θάνατο τον Ικαρο!

Και τελικά τι απομένει; ο σωρός των τεχνολογικών επιτευγμάτων.
 Που ανυψώνουν ή καταβυθίζουν το Δαίδαλο;
Δόξα και κατάρα στο Δαίδαλο που πάντα μας σώζει με οτι εξίσου μας καταστρέφει!

ΥΓ:Το κείμενο αυτό γράφτηκε ως μια απόδοση τιμής προς τους Αρχαίους Έλληνες. Τι να πει κανείς για το πνεύμα αυτών των ανθρώπων συγκλονίζει η διεισδυτικότητα του όταν το αρχέτυπο του τεχνολογικού αθρώπου 'οπως εκφράζεται  στο πρόσωπο του Δαίδαλου μας αποκαλύπτει μια τόσο σύγχρονη ματιά πάνω στο πρόβλημα της τεχνοκρατίας