Απο το κεφ Β3 " Νοοτροπία και ψυχοσύνθεση την εποχή της ρωμαικής αυτοκρατορίας":
"....Την εποχή της αυτοκρατορίας διαλύονται όλες οι παλιές κοινωνικές οργανώσεις, όχι μόνο οι αγροτικές κομμούνες, μα και οι σπιτικοί συνεταιρισμοί και οι μεγάλες οικογένειες. Ο καθένας τώρα σκέφτεται για το εγώ του, οι συγγενικοί δεσμοί σπάζουνε, το ίδιο και οι πολιτικοί, η αυτοθυσία για τους συγγενείς χάνεται το ίδιο όπως και η αυταπάρνηση για την κοινότητα και για το κράτος. Απ αυτό περισσότερο υποφέρανε τα ορφανεμένα παιδιά. Δίχως γονιούς μένανε τώρα απροστάτευτα στο δρόμο και δεν βρίσκανε κανέναν που να τα πάρει μαζί του. Τα εγκαταλελειμένα όλο.........