Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

ΔΑΙΔΑΛΟΣ

Υπέροχος καιρός βαραίνει τη συνείδησή μου



Σύννεφα μαύρα πυκνά ρίχνουν στάλες τις ενοχές μου

Ποτίζει η πλάση στην αγωνία μου.

Σκοτεινά ρυάκια οι θλίψεις τρέχουν χειμαρρώδεις προς τη θάλασσα

Λάσπες, χαμόσπιτα, ξεριζωμένοι βράχοι, τοίχοι σαθροί....

                                            Στρόβιλοι οι αιθέρες γκρεμίζουν.





Θα καθαρίσει ξανά.



Σαν λάμψει ο νεογέννητος Ικαρος θα φορέσει τα φτερά της ματαιοδοξίας μου

Και με χαρά παιδική θα σκiάσει  τον Ηλιο


Πριν  το νήμα η νιότη του κόψει....

1 σχόλιο: